дзядзінец dziadziniec

дзядзінец -нца М -нцы 1: абгароджаны двор вакол якога-небудзь будынка. У сонечна-снежныя дні Стэфка выводзіла дзяцей на дзядзінец (З.Бядуля) Прайшоўшы праз невялічкі, абгароджаны дзядзінец, абросшы густа крапівою і палыном, ён увайшоў у хату. (З.Бядуля) Чалядня стаяла ў самым канцы дзядзінца, побач са стайнямі і аборамі. Якімовіч. Крычаць і смяюцца мужчыны, калёсы нахіляюцца, і Алёша падае ў траву на дзядзінец. (Пташнікаў) 2: тое ж, што і бабінец.