карабель karabiel

назоўнік
мужчынскі
адзіночны
карабель -бля М -блі Малодшы камандзір (старшына), якому падначалена каманда карабля па гаспадарчых работах, утрыманню судна ў чыстаце і парадку. (Х.Жычка) Самуіл і яго сябры здолелі правесці карабель там, дзе не правёў бы яго самы спрактыкаваны лоцман. (Полымя) Дзяўчына вядзе карабель свой між хваль, Карабель свой вядзе ў залацістую даль. (А.Куляшоў) Карабель астаўся без кіравання і, ахоплены полымем, пачаў дрэйфаваць да берага. (Эстафета пакаленняў) Карабель наш «Арол», атрыманы ў часе вайны ад амерыканцаў, не быў прыстасаваны для плавання ў лядовых шыротах, і нашы сябры і знаёмыя глядзелі на нас як на вельмі рызыкоўных людзей. (Я.Бяганская)
Cынонімы
1: каўчэг; 2: судно; судна; судзіна; судзінка
Нарматыўны правапіс/адпаведнік
карабель
Амэрыканская Ангельская
ship
Расейская
1: корабль; 2: судно