пустэльнік pustelnik

назоўнік

мужчынскі

адзіночны

пустэльнік -ка 1: чалавек, які па рэлігійных прычынах аддаліўся ад грамадства дзеля таго каб весьці аскетычнае жыцьцё ў малітвах да Бога. 2: пра чалавека, які жыве ў адзіноце, у бязлюдным месцы. – А, во дзе ты, пустэльнік! – радасна сказала [Марына] Кудлачу, які маляваў за сталом. (Алёшка) 3: (заал.) жук з атраду Цьвердакрылыя (Coleoptera), сямейства Пласьцініставусыя (Scarabaeidae)

Cынонімы

1: вылюдак; аскет; 2: самотнік; адзінотнік; 3: (заал.) васковік-пустэльнік

Нарматыўны правапіс/адпаведнік

пустэльнік

Амэрыканская Ангельская

1: anchorite; 3: (заал.) osmoderma eremita; hermit beetle; Russian leather beetle

Расейская

1: пустынник; затворник; отшельник; аскет; анахорет; 2: затворник; отшельник; 3: (заал.) отшельник обыкновенный; отшельник пахучий